wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych

wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych

Mt 13,49: „Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych.”

Mt 13,47-53

Jezus porównuje świat do morza, a słowa o Królestwie do sieci, które zagarniają wszystko, co w nie wpada: ryby jadalne i takie, których spożycie może się skończyć w najlepszym razie bólem brzucha; mniejsze lub większe, skorupiaki, żółwie i raki. Sieć, a więc Słowo nie przebiera, gdy zagarnia faunę. Do końca czasów Jezus nie dokonuje osądu (i nie jest to też naszym zadaniem Mt 7,1-2) lecz każdy złapany element sieć wiedzie w jednym kierunku… Dopiero wyciągnięcie jej na powierzchnię odsłania schwytaną zawartość. Jezus mówi, że na końcu czasów rolę rybaków wyciągających ryby z wody i osądzających, która z nich jest dobra, a która się nie nadaje, podejmą aniołowie. Dobrzy, jak dobre ryby zostaną przeniesieni do zupełnie odmiennego środowiska, otrzymają też nowe przeznaczenie. I podobnie jak ryba nie może sobie wyobrazić i nie jest przystosowana do egzystencji na powietrzu tak dla człowieka życie wieczne przekracza pojmowanie i naturalne możliwości adaptacji. Źli, jak złe ryby zostaną odrzuceni lecz nie unicestwieni. Płacz i zgrzytanie to oznaki życia. Ogień zaś jest symbolem oczyszczenia i pokuty…

„Na końcu życia zbiera się owoce dobrych uczynków.” św. Jan Bosko

…
Wnet zebrały się koło Niego

Wnet zebrały się koło Niego

Mt 13,2: „Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu.”

Mt 13,1-9

Napierający tłum zmusza Jezusa do odpłynięcia od brzegu. Jest dzięki temu znacznie lepiej widoczny i słyszalny dla wszystkich, gdyż woda wzmacnia transmisję Jego głosu. To świetne warunki, by podzielić się ważnym przekazem. Ubiera swoje Słowa w obrazy bliskie codziennym doświadczeniom słuchaczy. Z Jego perspektywy zgromadzeni na brzegu nie są bezkształtnym tłumem. On zna każde serce i wie, że mają one różną zdolność do uwagi i rozumienia, różne potrzeby, uwarunkowania spostrzegania i pojemność pamięci. Może niektórzy przyszli tylko Go zobaczyć, bo jest znany. Łatwo Jego Słowa będą wykradzione z ich serc, wydziobane np. przez dewaluującą interpretację innych. U wielu Słowo odbije się od skał osobistych przekonań np. „ja wiem lepiej” i nie zakorzeni wśród niegościnnych miejsc. U innych wprawdzie Słowo zostanie usłyszane lecz ostatecznie troski i potrzeby powszedniego dnia okażą się ważniejsze i pamięć Jego Słów zblaknie, zmarnieje. Są jednak i tacy, którzy zapragną nimi żyć. I choć to oni wydadzą największy plon, Siewca nie kieruje się kryterium sukcesu. Uważa, że warto mówić do wszystkich…

„Słowo Boże znajduje grunt, gdzie posiać i wydać owoce.” św. Augustyn

…
lżej będzie w dzień sądu niż wam

lżej będzie w dzień sądu niż wam

Mt 11,22: „Toteż powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam.”

Mt 11,20-24

Serce Jezusa jest bardzo czułe. Nie jest dla Niego czymś nieważnym ludzka obojętność na czas nawiedzenia i cuda. Porusza Go, że Jego wezwania do zmiany myślenia zostały przez wielu zignorowane. Szanuje ludzką wolność, można Mu powiedzieć „nie”, lecz niewątpliwy ból sprawia Mu lekceważenie Jego dobroci i niewdzięczność. Bóg jest wrażliwy, ma uczucia i nie waha się okazać, że zostały one zranione. Wyraża otwarcie, co jest nie w porządku. Pełne bólu wyrzuty pokazują, że Mu zależy i jak ważne jest to, czego doświadczyli. Podkreśla, jak niezwykłe rzeczy się zadziały i jak poważną sprawą jest zignorowanie Jego Słów i interwencji, przejście nad nimi do porządku dziennego. Nim się rozgniewa, stara się jeszcze dotrzeć do zamkniętych serc. Chce nimi wstrząsnąć. To jeszcze jeden wyraz Bożej miłości i troski. Przypomina, że istnieje dzień rozrachunku= sądu, zdania przed Bogiem sprawy ze swoich decyzji. Podkreśla, że ludzkie wybory i postępowanie nie są sprawą błahą. Mają konsekwencje…

„Bóg nie kocha nas, ponieważ jesteśmy dobrzy lub piękni, ale czyni nas dobrymi i pięknymi, ponieważ nasz kocha.” św. Bernard z Clairvaux

…
i was będą prześladować

i was będą prześladować

J 15, 20: Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować.

J 15,18-21

„Sprzeciw „świata” wobec tego, kto czyni dobro, jest gorzką niespodzianką. Wydaje się czymś dziwnym i niesłusznym (por.1P 4,12:”Kto wam zaszkodzi, jeśli gorliwi będziecie w czynieniu dobra?”1P 3,13). Tak myślimy dopóki nie doświadczymy, że właśnie działając sprawiedliwie, doznajemy niesprawiedliwości. Jest to fundamentalne prawo historii, trudne do zrozumienia: za zło, jakie czynimy płacą inni; za dobro, które czynimy płacimy my. Kto szuka prawdy, wolności i miłości, jest znienawidzony, prześladowany i odrzucony jako ktoś, kto demaskuje i psuje przeciwną grę. Kto czyni dobro, ściąga na siebie nienawiść, nieraz nawet prześladowanie. Świat bowiem miłuje to, co należy do niego, nienawidzi natomiast wszystkiego, co ukazuje jego brzydotę i marność. Kto niesłusznie doznaje wrogości, czuję się zagubiony. Wydaje mu się, że idzie pod prąd. Duch jednak daje mu świadectwo, że jest w prawdzie i czyni go zdolnym do dawania świadectwa. Dlatego niesłuszne cierpienie jest łaską dla tego, kto zna Pana (1 P 2,19).”Silvano Fausti SJ

„Gdzie znaleźć przyjaciela, który by umiał współcierpieć i jednocześnie osładzać nasze cierpienia jak Jezus?”św Bernadetta Soubirous

…
pogrążonym w smutku i płaczącym…

pogrążonym w smutku i płaczącym…

Mk 16,10: Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym.

Mk 16,9-15

Uczniowie nie wierzą Marii Magdalenie. Nie jest dla nich wiarygodnym świadkiem najprawdopodobniej dlatego, że jest kobietą. Także dziś, mimo równouprawnienia, wielu mężczyzn uważa wiarę kobiet i ich świadectwo za mało wartościowe. W Kościele można się spotkać z postawą wyższości, uzasadnianej prymatem rozumu nad emocjami, gdzie kobiety i dzieci przypisane są do „sentymentalnej”, a więc niepoważnej części ludzkości… Jak jednak określić postawę zgromadzonych w Wieczerniku mężczyzn:„pogrążonych w smutku i płaczących”? Czyż nie poddają się uczuciom: desperując i użalając się nad sobą? Pielęgnują swój depresyjny nastrój przez odrzucanie Dobrej Nowiny, która mogłaby go odmienić… Czy pod wpływem emocji nie wybierają, w co chcą wierzyć? Przyjęcie wiadomości o Zmartwychwstaniu wymaga przecież wysiłku wiary: przede wszystkim walki o dotarcie do prawdy, ale także sięgnięcia do własnych zasobów nadziei i miłości. One zaś lokują się w sercu: w tej jakże często leżącej odłogiem „uczuciowości”, która nie pielęgnowana, staje się ugorem pełnym chwastów cynizmu i goryczy.

„Głoszenie Zmartwychwstania Pańskiego oświetla ciemne strony świata, w którym żyjemy.”Benedykt XVI

…
będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie

będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie

J 8,21: „Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie.”

J 8,21-30

Światłość Świata nie może przeniknąć do zamkniętych serc faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Gdyby ich sumienia były otwarte na głos Boga, przyjęliby Jezusa. Jednak słuchanie tylko własnych nakazów utwierdza ich w przekonaniu, że są w porządku i nie potrzebują nawrócenia.

„Niezdolność do przyznania się do winy jest najgroźniejszą formą duchowego spustoszenia jaką możemy sobie wyobrazić, bo sprawia, że ludzie są niezdolni do stawania się lepszymi.” Benedykt XVI

„Grzech sam w sobie, a nie wieczna kara jest najgorszą rzeczą, która może się nam przytrafić, ponieważ zniekształca obraz i podobieństwo Boże, ponieważ spycha nas z drogi, umieszcza poza rzeczywistością i wycieńcza psychicznie, aż w końcu strąca nas do wąwozu śmierci. Dlatego, gdybyśmy mieli świadomość potworności, jaką oznacza grzech, nigdy więcej byśmy go nie popełnili. Grzech prowadzi nas do wodospadu niezależności, który znajduje ujście w morzu bałwochwalstwa, polegającego na zastąpieniu Boga fałszywymi bóstwami. Najgorzej, kiedy zastępujemy Boga samymi sobą, co zamienia się w „autolatrię”. Zamiast krążyć w Bożym systemie, ustanawiamy nasz własny, gdzie nawet sam Bóg jest naszym satelitą.” Jose Prado Flores

…
do takich bowiem należy

do takich bowiem należy

Mk 10,14: „do takich bowiem należy królestwo Boże.”

Mk 10,13-16

Królestwo Boże należy do tych, co są ufni i zależni od Boga jak dzieci…

„Nieufność ludzi do Boga jest niedorzecznym i bezpodstawnym nieporozumieniem. Powstaje ona stąd, że nasze ułomności i błędy przenosimy na Boga i przypisujemy mu to co widzimy w sobie. Wyobrażamy sobie Boga zmiennego, kapryśnego jak my – surowego i zmartwionego jak my. Otóż tak myśląc i postępując wyrządzamy Bogu obelgę, sobie samym wielką krzywdę. Gdzie byśmy byli teraz, gdyby ten, co kieruje naszymi losami, był tak kapryśny, tak mściwy, tak gniewliwy, jak to my sobie nieraz wyobrażamy?” bł. ks. Michał Sopoćko

„Cóż więc mamy czynić? Zaufać Bogu. Przez to zaufanie, bez zrozumienia bezpośredniego rzeczy, oddajemy nawet wielką chwałę Bogu, bo uznajemy Jego mądrość, dobroć i potęgę. Zaufajmy więc Bogu, a zaufajmy bez granic. Ufajmy, że jeżeli tylko starać się będziemy pełnić Jego Wolę, nic nas prawdziwie złego spotkać nie może, choćbyśmy i w tysiąc razy trudniejszych czasach żyli.” św. Maksymilian Maria Kolbe

„Ten, kto pokłada ufność w Bogu, będzie zawsze otoczony specjalną opieką.” św. Wincenty à Paulo

…
dla jednego z tych małych, którzy wierzą

dla jednego z tych małych, którzy wierzą

Mk 9, 42: „Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze.”

Mk 9,41-43.45.47-50

Jezus pragnie, żeby słuchający go uczniowie czuli się odpowiedzialni za swoje słowa i czyny. Bóg bardzo surowo traktuje działania, których intencją nie jest zbudowanie brata lub siostry, ich wzrost i Boża chwała lecz wykorzystanie ich dla własnych korzyści. Zwłaszcza wobec osób małych: zależnych, bez wiedzy, nie umiejących stawiać granic, ufnych i naiwnych jak dzieci, początkujących na drodze wiary. Nie umieją oni dźwignąć doświadczenia krzywdy ze strony braci w wierze, gdyż są nieugruntowani w Bożej miłości. Zgorszeni grzechem, odchodzą od Boga…

„Dwojako chybiamy w naszych stosunkach z ludźmi: gdy ich krzywdzimy i gdy im nie pomagamy, choć pomóc możemy.” św. Augustyn

„Powiedz grzesznikom, że żaden nie ujdzie ręki mojej. Jeżeli uciekają przed miłosiernym sercem moim, wpadną w sprawiedliwe ręce moje.” Pan Jezus do św Faustyny(Dz 1728)

„Kiedy miłość bliźniego zapuści już swe korzenie głęboko, objawia się wtedy i na zewnątrz.” św. Teresa z Lisieux

„Kochać bliźniego to znaczy chcieć mu życie rozjaśnić, osłodzić, uprzyjemnić.” św. U. Ledóchowska

…
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą…

Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą…

Łk 6,26: Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom.

Łk 6,17.20-26

Jezus wie, że Boże Słowo rzadko wywołuje entuzjazm u ludzi więc nie zwodzi swoich uczniów wizją powszechnej akceptacji. Chce ich przygotować na odrzucenie. Ochrzczony jest wezwany do misji prorockiej lecz tylko od jego wolnej decyzji zależy, w jaki sposób jej dopełni. Czy będzie naśladować fałszywych proroków, którzy chcąc być lubiani i szanowani w społeczeństwie, schlebiali rządzącym (1Krl 22,6.13). Współziomkom zaś wyspecjalizowali się mówić to, co ci chcieli usłyszeć i często podtrzymywali ich złudzenia (Jer 23,9-23; Mi 2,11). Głosili proroctwa o pomyślności miast mówić o grzechu (Ez 13,17-23), ze swoich wizji niejednokrotnie czerpali zyski. Jezus surowo ostrzega, że ten, kto sprzedaje Bożą Prawdę za cenę poklasku u ludzi, otrzymuje już swoją wypłatę. Szukając u nich zachwytu i swojej chwały okazuje Bogu lekceważenie. Ponad Nim stawia bowiem uznanie w oczach innych, popularność i dobrą opinię…

„Chrystus miał wrogów i oszczerców, a ty chcesz mieć samych przyjaciół i dobroczyńców? Jakże miałaby być nagrodzona twoja cierpliwość, gdybyś nigdy nie zaznał przeszkód?”Tomasz a Kempis

…
Wracaj do domu, do swoich, i opowiadaj…

Wracaj do domu, do swoich, i opowiadaj…

Mk 5,19: Ale nie zgodził się na to, tylko rzekł do niego: Wracaj do domu, do swoich, i opowiadaj im wszystko, co Pan ci uczynił i jak ulitował się nad tobą.

Mk 5,1-20

Gerazeńczyk, na fali wdzięczności za uwolnienie chciał stać się jednym z uczniów Jezusa. Powód odmowy jest zagadką. Być może niebagatelny wpływ miał na nią fakt, że uzdrowiony był poganinem: człowiekiem wywodzącym się z innej kultury i systemu wierzeń religijnych. Jednak odpowiedź negatywna nie jest równoznaczna z odrzuceniem. Uzdrowiony zostaje wysłany z misją ewangelizacyjną. Ma opowiedzieć swoją historię: zniewolenia i doświadczonego Bożego miłosierdzia bliskim: krewnym i znajomym. Być może gdyby powrócił „po formacji”, jako przykładny i gorliwy Izraelita, nie zostałby przyjęty i zrozumiany przez swoich. Tymczasem, bez zbędnego „opakowania” religijnych form świadectwo Gerazeńczyka staje się potężnym znakiem Bożej mocy. Może on dotrzeć z przesłaniem Dobrej Nowiny o zbawieniu za darmo tam, gdzie nie byłby w stanie wejść kto inny. Nie budzi przy tym niechęci i odrzucenia lecz tylko zdziwienie, że Bóg Izraela wyświadcza dobro również poganom, a więc tym, którzy w Niego nie wierzą…

„Aby świat, przez głoszenie Kościoła, słuchając mógł uwierzyć, wierząc mógł czekać, i czekając mógł kochać.”św Augustyn

…