Czy Prawo nasze potępia człowieka, zanim go wpierw przesłucha

Czy Prawo nasze potępia człowieka, zanim go wpierw przesłucha

J 7,51: „Czy Prawo nasze potępia człowieka, zanim go wpierw przesłucha, i zbada, co czyni?”

J 7,40-53

Nikodem, odwołując się do Prawa, bezskutecznie próbuje zatrzymać pośpiesznie wydawane osądy oraz pełne gniewu potępienia Chrystusa. Arcykapłani i faryzeusze nie chcą go słuchać. Nie szukają prawdy, więc naturalną konsekwencją tej postawy jest postawienie samych siebie w miejsce ostatecznej instancji oceniającej. Prawo interpretują według swoich preferencji. Wybierają, co chcą dostrzegać, a czego nie chcą widzieć u bliźnich, dlatego nie są w stanie być sprawiedliwi ani nawet obiektywni. Jezus jest ofiarą ich ślepoty…

„Prawo zostało przedstawione głoszącemu, aby czynił to, co głosi.” św. Grzegorz Wielki

„O, jak mylne są pozory, a sądzenia niesprawiedliwe. O, jak często cierpi cnota uciśnienie przez to tylko, że jest cicha. Obcować szczerze z tymi co stale kłują– wymaga wielkiego zaparcia. Człowiek czuje, że mu krwi ubywa, a rany nie widać. O, Jezu, jak wiele nam odsłoni dopiero dzień ostateczny. Co za radość– nic nie ginie z naszych wysiłków.” św. Faustyna (Dz 236)

„Patrz na siebie, ale wystrzegaj się sądzenia innych. Jakże często sądzimy według tego, co nam przypada do serca, i jak łatwo zatracamy poczucie sprawiedliwości przez miłość własną.”Tomasz a Kempis

…
Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania

Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania

J 5,36: „Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania.”

J 5,31-47

Jezus odwołuje się do zdrowego rozsądku słuchających Go faryzeuszy i wierzących. Zachęca ich do większej pokory w kryteriach oceny: by nie kierowali się w osądzie Jego Osoby wyznacznikiem słów, których głębi i znaczenia nie rozumieją (przez co mierzą Jezusa własną miarą i usiłują sądzić na podstawie tego, co wolno a czego nie wolno), lecz by zastosowali kryterium czynów: „Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi?” (Mt 7,16-20). Dobre czyny Jezusa, uzdrowienia, uwolnienia i cuda świadczą o Nim: o Jego relacji z Ojcem, zaufaniu, którym Go darzy, przesłaniu, które Mu powierza… I mimo, że elita Izraela (Łk 20,21; J 3,2) oraz tłumy (Mt 21,46) w głębi duszy wiedzą o prawdzie tych wszystkich potwierdzeń, okaże się ostatecznie, że sercem nie są przywiązani do prawdy. Przy pierwszej okazji oskarżą Go i skażą na śmierć, bo ich ukryta pycha, zawiść, chciwość i głupota, do której nie chcą się przyznać przed Bogiem, przemożnym impulsem decyduje o ich czynach…

„Daremnie człowiek trudzi się osądzaniem innych, jakże często się myli i jak łatwo popada w błąd; sądzić siebie i rozmyślać o sobie to dopiero trud owocny.” Tomasz a Kempis

…
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą…

Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą…

Łk 6,26: Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom.

Łk 6,17.20-26

Jezus wie, że Boże Słowo rzadko wywołuje entuzjazm u ludzi więc nie zwodzi swoich uczniów wizją powszechnej akceptacji. Chce ich przygotować na odrzucenie. Ochrzczony jest wezwany do misji prorockiej lecz tylko od jego wolnej decyzji zależy, w jaki sposób jej dopełni. Czy będzie naśladować fałszywych proroków, którzy chcąc być lubiani i szanowani w społeczeństwie, schlebiali rządzącym (1Krl 22,6.13). Współziomkom zaś wyspecjalizowali się mówić to, co ci chcieli usłyszeć i często podtrzymywali ich złudzenia (Jer 23,9-23; Mi 2,11). Głosili proroctwa o pomyślności miast mówić o grzechu (Ez 13,17-23), ze swoich wizji niejednokrotnie czerpali zyski. Jezus surowo ostrzega, że ten, kto sprzedaje Bożą Prawdę za cenę poklasku u ludzi, otrzymuje już swoją wypłatę. Szukając u nich zachwytu i swojej chwały okazuje Bogu lekceważenie. Ponad Nim stawia bowiem uznanie w oczach innych, popularność i dobrą opinię…

„Chrystus miał wrogów i oszczerców, a ty chcesz mieć samych przyjaciół i dobroczyńców? Jakże miałaby być nagrodzona twoja cierpliwość, gdybyś nigdy nie zaznał przeszkód?”Tomasz a Kempis

…
mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny

mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny

Mt 11,19: A jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny.

Mt 11,16-19

Jezus wielokrotnie spotykał się z odrzuceniem i niezrozumieniem. Oczekiwano od Niego radykalnego stylu życia i krytykowano jego działalność uzdrowiciela i pogromcy demonów. Chrystus bynajmniej nie podawał się presji tłumu. Komentując roszczeniowe postawy, ukazuje je jako niedojrzałe i infantylne. Podkreśla, że mądrość rozeznaje człowieka po owocach, bada jego czyny i dobro, które przynoszą. Nie poprzestaje na kontestowaniu powierzchowności lecz sięga głębiej. Mądrość trwa przez wieki (Mt 24,35).

„No powiedz, gdzie są owi wszyscy mędrcy i profesorowie, których tak dobrze znałeś, póki żyli i chodzili w blasku swej wiedzy? Ich majętności dawno inni zabrali, a nie wiem, czy jeszcze ich wspominają. Za życia wydawali się wielcy, a oto już cicho o nich. O, jak szybko przemija chwała świata! Gdyby ich życie było zgodne z ich nauką! Wówczas można by rzec: dobrze, że badali i studiowali (1 J 2,17). Jak wielu tych, co mało troszczyli się o służbę Bożą, tonie w niepewnej wiedzy swego czasu. Wolą być wielcy niż pokorni, dlatego giną razem ze swymi myślami (Rz 1,21). Prawdziwie wielki jest ten, kto ma w sobie wielką miłość.”Tomasz a Kempis

…
Nie wiecie, o co prosicie

Nie wiecie, o co prosicie

Mk 10,38: Jezus im odparł: Nie wiecie, o co prosicie.

Mk 10,35-45

Jakub i Jan jeszcze nie wiedzą, że do chwały- wywyższenia na miarę Chrystusa idzie się drogą zmiażdżenia przez cierpienie, wydania swojego życia na ofiarę, duszy na udrękę i niesienia grzechów innych -orędując za nimi (Iz 53,10-12). Są niewątpliwie gorliwi, chcą być blisko Chrystusa chwalebnego, lecz nie znają swoich granic i nie zdają sobie sprawy, że nie są w stanie Go naśladować, nie będąc napełnieni, inspirowani i chronieni Duchem Świętym.

„Są nieostrożni, którzy z powodu łaski pobożności sami doprowadzili się do zguby: chcieli robić więcej, niż mogli, nie umieli wyważyć miary własnej słabości, szli bardziej za porywem serca niż osądem rozumu. A że zamierzyli więcej, niż się podobało Bogu, szybko w ogóle łaskę utracili. Bezradni i ubodzy pozostali ci, co w niebie budowali już sobie gniazda, by wreszcie w upokorzeniu i nieszczęściu nauczyć się, że nie jest w ich mocy wzlatywać na swoich skrzydłach, ale że mają ufać kryjąc się pod moimi skrzydłami Ps 91(90),4.”Tomasz a Kempis

„Jeśli chcesz podejmować wielkie czyny pokutne i koniecznie w czymś przesadzać, przesadzaj w delikatności, cierpliwości, pokorze i grzeczności.”św Filip Neri

…
który z nieba zstępuje i życie daje światu

który z nieba zstępuje i życie daje światu

J 6,33: „Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu.”

J 6,24-35

Jezus odsłania misję wcielenia Syna Bożego i Jego ofiary. Eucharystia prowadzi do Trójcy Świętej i jest darem Trójcy Świętej: Jezus mówi, że: „Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba” (J 6,32) a Duch Święty Go ożywia („Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda.”J 6,63).

„Wszystko, co we mnie dobrego jest – sprawiła to Komunia święta, jej wszystko zawdzięczam. Czuję, że ten święty ogień przemienił mnie całkowicie. O, jak się cieszę, że jestem mieszkaniem dla Ciebie, Panie; serce moje jest świątynią, w której ustawicznie przebywasz.”św Faustyna(Dz.1392)

„Panie, przystępuję do Ciebie w prostocie serca mego, w dobrej i mocnej wierze, na Twój rozkaz, z ufnością i czcią; a wierzę szczerze, że jesteś obecny w tym sakramencie, Bóg i człowiek. Chcesz, żebym Cię przyjął i złączył się z Tobą w miłości.”Tomasz a Kempis

„Wielkim nieszczęściem jest zaniedbywanie tego Bożego posiłku na pustyni życia. To tak, jakby ktoś umierał z gło­du obok suto zastawionego stołu.”św J. M. Vianney

…
Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą

Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą

Mt 19,27: „Piotr rzekł do Niego: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą.”

Mt 19,27-29

Piotr nie dostrzega jeszcze, ile zyskał zostawiając wszystko. Dzięki temu, że nic nie próbował dla siebie ocalić; lawirować, byle nie stracić – żyje w wolności. Wolności od niewoli po ludzku rozumianego sukcesu (gdzie nieszczęściem jest sama świadomość, że wszystko, co osiągnęliśmy tak wielkim wysiłkiem jest utracalne), wolności od mamony, o którą trzeba zabiegać (co często przynosi zgorzknienie od rosnących ambicji czy wymagań, rozczarowanie własną kruchością, lękiem przed porażką, goryczą rywalizacji). Piotr otrzymał już tu na ziemi poczucie bezpieczeństwa w Bogu, ufność w opiekę Opatrzności, pokój stałej Bożej akceptacji i miłości.

„Gdy zdołasz opróżnić swoje wnętrze ze wszystkiego, co ziemskie, Jezus chętnie w tobie zamieszka. Pewnego dnia zobaczysz, że utraciłeś wszystko, co z siebie umieściłeś w ludziach poza Jezusem. Nie ufaj, nie opieraj się na trzcinie chwiejącej się na wietrze, bo ciało to siano, a cały blask jego jak kwiat na łące opadnie.” Tomasz a Kempis

„Kto pragnie czegoś innego jak Chrystusa, nie wie, czego pragnie.” św. Filip Neri

…
jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka…

jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka…

Mt 7,4: Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, gdy belka [tkwi] w twoim oku?

Mt 7,1-5

Jezus jest radykalny w nazywaniu obłudnikiem każdego, kto osądza bliźniego. Wie, że ludzie mają niezwykłą łatwość dostrzegać w innych tylko to, co niedoskonałe i nawet w myślach pysznie uważać się za lepszych, poprawiając sobie chwilowo samopoczucie. Każde pozwalanie sobie na osąd zaciemnia spojrzenie w prawdzie, bo człowiek przestaje widzieć własne błędy by nad nimi pracować. Nie trzeba potem czekać długo by wytworzyła się gruba belka w oku z dobrego mniemania o samym sobie, i pęd, z poczucia wyższości, do krytykowania, napominania i osądzania innych.

„Kiedy się żaliłam Panu Jezusowi na pewną osobę: Jezu, jak może ta osoba wydawać taki sąd nawet o intencji?- Odpowiedział mi Pan: Nie dziw się temu, dusza ta nie zna sama siebie, a jakoż może wydawać sąd dobry o duszy innej.”św Faustyna(Dz 1528)

„Patrz na siebie, ale wystrzegaj się sądzenia innych. Daremnie człowiek trudzi się osądzaniem innych, jakże często się myli i jak łatwo popada w błąd; sądzić siebie i rozmyślać o sobie to dopiero trud owocny.”Tomasz a Kempis

…
ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim

ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim

Mt 5,19: Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim.

Mt 5,17-19

Prawo zostało nadane z miłości i miało służyć miłości i chronić ją. Wskazywać na to, co może miłość niszczyć i zobowiązywać człowieka do czujności w przestrzeganiu go. Ludzie łamią przykazania najczęściej z egoistycznych pobudek. Prawo miało więc służyć jako strażnik i miernik tego, co jest dobre, a co złe, aby jednostce, której prawo przeszkadza w realizacji prywatnych interesów i zachcianek, nie było łatwo go pomniejszyć lub uznać za nieistotne. Na ogół ludzie uzasadniają lekceważenie przykazań tym, że to ludzkie, a nie Boże zasady. Jezus przypomina, że podważanie, zaprzeczanie czy znoszenie-a więc unieważnienie Bożych przykazań jest ostatecznie wypowiedzeniem posłuszeństwa Temu, który je nadał i ma swoje echo w wieczności…

„Natura jest podstępna, potrafi przyciągać, usidlać i omamiać, a zawsze ma za cel siebie, łaska zaś jest prosta, omija zło pod każdą postacią 1 Tes 5,22, nie stosuje żadnych sztuczek Prz 10,9 i działa wyłącznie dla Boga, bo Jego ma na celu.”Tomasz a Kempis

…
Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości…

Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości…

Łk 12,15: „Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo życie nie polega na gromadzeniu bogactwa ani nie zależy od tego, co się posiada.”

Łk 12,13-21
Jezus odmawia przyjęcia roli rozjemcy w sprawach majątkowych. Zamiast tego obnaża chciwość, która kryje się za postawą człowieka skarżącego się. Jest on tak skupiony na sobie, że koncentruje się wyłącznie na tym, by wydrzeć coś dla siebie.”Oko chciwca nie zadowoli się tym, co posiada.”(Syr 14,9). Jest zaślepione na dobro wspólne i nie ma w nim miejsca na miłość do Boga czy brata.
Przed chciwością chroni dojrzałość duchowa, czyli świadomość, że to, jak kocham i ile miłości z siebie daję innym jest przed Bogiem o wiele ważniejsze od tego, co gromadzę.

„Siła posiadł włości, kto ujął chciwości.”Jan Kochanowski

„Natura jest chciwa, chętniej bierze, niż daje, lubi mieć i posiadać, łaska jest otwarta i ogarniająca, unika posiadania, zadowala się małym, uważa, że większym szczęściem jest dawać niż otrzymywać Dz 20,35.”Tomasz a Kempis

„Gorąca miłość Boga widzi wkoło nieustanne potrzeby udzielania się.”św Faustyna (Dz 1313)

…
  • 1
  • 2